Tangram – zespołowe puzzle
- Liczba graczy:
- do 30 osób
- Wiek graczy:
- I - III, IV - VI, VII - VIII
- Czas gry:
- 45 minut
Opis gry
Wasza grupa lubi wyzwania i łamigłówki? Tangram to chińska układanka logiczna znana od ponad 2 tys. lat, która ćwiczy zdolność dedukcji, abstrakcyjnego myślenia, a także pracę w grupie, dawanie i przyjmowanie wskazówek oraz poszukiwanie nieoczywistych rozwiązań. Wspiera przy tym pracę nad komunikacją i ułatwia diagnozę grupy, będąc jednocześnie wyzwaniem i świetną zabawą!
Gra wspiera:
Osiąganie wspólnego celu
Uważność na innych
Budowanie wspólnych, pozytywnych doświadczeń
Naukę wyznaczania swoich granic
Instrukcje i scenariusze
Tangram - instrukcja
Tangram - prezentacja
Komentarze ekspertki:
Jest to świetna okazja by poszczególne osoby mogły wykazać się nieoczywistymi umiejętnościami. Dzieci i młodzież, która nie mówią językiem większości lub mówią w nim w ograniczony sposób bywa, że są oceniane jako mniej inteligentne. Nie mają bowiem okazji pokazać pełni swoich zasobów w formalnych zadaniach szkolnych z powodu ograniczeń językowych. Tego typu gra, jak tangram, umożliwia pokazanie się z nowej, nieznanej innym strony.
Odpowiedzi na często zadawane pytania
- Co zrobić, gdy nie jest przestrzegana zasada o dotykaniu wyłącznie swojego kawałka układanki?
- W jakim momencie wyświetlać podpowiedzi do układanego wzoru?
- Na jakie osoby w grupie warto zwrócić szczególną uwagę podczas ćwiczenia?
Ty, jako osoba znająca klasę, wiesz najlepiej, kiedy zadanie przekracza możliwości grupy. Oszacuj, czy uczestnicy po przypomnieniu zasad próbują ich przestrzegać, czy jest to powyżej ich możliwości skupienia lub pracy w grupie.
Odwołaj się do zasady omawianej w prezentacji o niedotykaniu kawałków układanki innych uczestników i spytaj, czy grupa jest gotowa zastosować się do tej zasady. Zaproponuj przykładowe możliwości komunikowania innym, gdzie i jak ułożyć kawałek układanki, np. „obróć mały trójkąt jak wskazówki zegara i przesuń w stronę tablicy”.
Jeżeli grupa po kilku próbach nadal nie przestrzega zasady, możecie wspólnie ją zweryfikować i ustalić swoją własną, np. że układankę układają dwie osoby, a pozostałe im podpowiadają. Układający zmieniają się przy każdej nowej figurze.
W prezentacji uwzględniliśmy dodatkowe linie do każdego wzoru. Jest to prosty sposób moderacji trudności zadania. Tempo ich wyświetlania dostosuj do pracy grupy.
Dodatkową linię warto wyświetlić, gdy zaobserwujesz, że uczestnicy mają trudność z ułożeniem wzoru, zmniejsza się ich zaangażowanie lub zaczynają przejawiać zmęczenie układaniem wzoru lub trudnościami komunikacyjnymi w grupie.
Jeśli nie masz pewności, czy wyświetlać podpowiedzi, możesz zapytać grupy, czy chciałaby zobaczyć linię dodatkową. W ten sposób sprawdzisz, czy chce się dalej mierzyć z wyzwaniem, czy też wolałaby pójść dalej.
Osoby wycofane, obawiające się uczestniczyć w dyskusji – warto je wesprzeć i zachęcić do udziału, jednocześnie wzmocnić cały zespół w tym, by dawał przestrzeń cichszym, spokojniejszym uczestnikom, których sposób komunikacji utrudnia przyjęcie roli lidera. Można zaproponować, żeby konkretna osoba spróbowała ułożyć układankę, dając instrukcje innym, jak mają układać swoje kawałki.
Warto zwrócić też uwagę na liderów grupy – można im zaproponować (dyskretnie, nie na forum sali), aby upewnili się, czy wszyscy biorą udział w grze, oraz aby na czas układania danej figury stali się obserwatorami i sprawdzili, czy potrafią posłuchać rozwiązań innych, nawet jeśli uważają swoje za lepsze. Można przekazać im dodatkowe zadanie – aby zadbali o wymienianie się pomysłami i słuchanie wszystkich członków grupy (jeśli występują konflikty, mogą to robić rotacyjnie).
